به نقل از «عصر ایران»

کارشناس مسائل اقتصادی: وام 960 میلیونی مسکن نمایشی است

تاریخ انتشار: ۳ تیر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۰۶۱۵۹۸

یک کارشناس مسائل اقتصادی به اصلاحات نیوز می گوید: اولا با 960 میلیون تومان هیچکس نمی‌تواند خانه دار شود، خصوصا در کلان شهرها. بعد هم این وام را به همه نمی‌دهند و فقط سوداگران می گیرند!   حسین راغفر کارشناس مسائل اقتصادی با اشاره به وام 960 میلیون تومانی مسکن که حاشیه های عجیبی همچون بازپرداخت 2میلیارد و 800 میلیونی و اقساط ماهانه 19 میلیون تومانی دارد، به اصلاحات نیوز می‌گوید: اولا با 960 میلیون تومان هیچکس نمی‌تواند خانه دار شود، خصوصا در کلان شهرها.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

بعد هم این وام را به همه نمی‌دهند، اما صرف نظر از این مسئله، این اصلا مشکلی از مسکن مردم را حل نمی‌کند، بلکه اتفاقی که رخ می‌دهد این است که طبقه ای محدود می‌توانند از آن استفاده کنند که عمدتا هم نه برای خرید مسکن، بلکه برای سوداگری مسکن استفاده می‌کنند.    وی ادامه داد: خانواده ای که بتواند ماهی 12 تا 20 میلیون تومان قسط مسکن دهد جدا از سایر هزینه های دیگر، مشکل مسکنش را از طریق دیگر هم می‌تواند حل کند و این وام دردی از او را هم دوا نمی‌کند. اما ممکن است برخی از این فرصت استفاده کنند و وامی که دریافت می‌کنند را به دلیل تورم بالا، از آن بتوانند برای خرید و فروش مسکن استفاده کنند و هیچ دردی از طبقات محروم جامعه که مهمترین مخاطبین این وام ها هستند را دوا نمی‌کند.    وام 960 میلیون تومانی مسکن، صرفا یک نمایش است، بعد هم این وام را به همه نمی‌دهند، اما صرف نظر از این مسئله، این اصلا مشکلی از مسکن مردم را حل نمی‌کند و فقط عاید سوداگران می‌‌شود.   راغفر با بیان اینکه این وام یک نمایش است، خاطرنشان کرد: دولت باید به خانواده ها حداقل زمین رایگان بدهد و به آنها تسهیلاتی مانند خرید مصالح یارانه ای پرداخت کنند تا خودشان مبادرت به ساخت و ساز کنند و نرخ بهره این وام ها باید 3 الی 4 درصد باشد. در این شرایط بخشی از جامعه می‌توانند خانه دار شوند و طبقات خیلی محروم بازهم نمی‌توانند خانه داشته باشند و برای آنها نیز باید خود دولت خانه بسازد و در اختیارشان قرار دهد در قبال مبلغی که قادر به تامین آن باشند.    آن چیزی که از روح برنامه هفتم برمی آید، یک واگذاری تمام عیار تمام مسئولیت های اجتماعی دولت و حاکمیت،خصوصا آنچه که در قانون اساسی مصرح به بازار است و خب اگر کسی هم ندارد، برود بمیرد. به نوعی روح داروینیزم اجتماعی است. داروین می‌گفت راه حل فقر این است که کمکی به فقرا نکنیم تا آنها بمیرند و آنوقت زمانی که تعداد زیادی از این فقرا مردند، افرادی که می‌توانند زنده بمانند می‌مانند و می‌توانند مشکلاتشان را رفع کنند.    این اقتصاددان می‌گوید: یکی از آثار سوء این ارائه تسهیلات هم این است که اعتبار مردم را به نسبت به سیاست های بخش عمومی از بین می‌برد. دولت وعده داده بود سالی 1 میلیون مسکن برای خانواده های بدون مسکن بسازد، اما عملی نشد. آن چیزی که از روح برنامه هفتم برمی آید، یک واگذاری تمام عیار تمام مسئولیت های اجتماعی دولت و حاکمیت،خصوصا آنچه که در قانون اساسی مصرح به بازار است و خب اگر کسی هم ندارد، برود بمیرد. به نوعی روح داروینیزم اجتماعی است. داروین می‌گفت راه حل فقر این است که کمکی به فقرا نکنیم تا آنها بمیرند و آنوقت زمانی که تعداد زیادی از این فقرا مردند، افرادی که می‌توانند زنده بمانند می‌مانند و می‌توانند مشکلاتشان را رفع کنند.    حسن راغفر با بیان اینکه روح حاکم بر برنامه هفتم، کاملا رها به دست بازار است، گفت: برنامه هفتم ما به دوران پیش از دوران تامین اجتماعی و نظام های اجتماعی برگشته است و عملا دولت هیچگونه مسئولیتی که در قانون مصرح است را نمی‌خواهد بپذیرد.  کانال عصر ایران در تلگرام

منبع: عصر ایران

کلیدواژه: وام مسکن برنامه هفتم

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.asriran.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «عصر ایران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۰۶۱۵۹۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

خط رو خط مسائل اجتماعی

  تهیه‌کننده این اثر نمایشی سعید کمانی است که پیش از این سابقه مجموعه‌هایی مثل همه‌‌گیری و سفر در خانه را در کارنامه خود داشته است. پریناز آل آقا، کارگردان فصل اول و محمدرضا خسروی، کارگردان فصل دوم این مجموعه است. کمانی در گفت‌وگوی خود با جام‌جم از دغدغه‌های تولید این اثر نمایشی گفته است. 
تهیه‌کننده سریال خط رو خط در خصوص دغدغه‌ای که برای تولید این اثر داشته، به جام‌جم می‌گوید: دغدغه من این بود که کار طنز تولید کنم. دو سه سال بود که درگیر دو سریال کرونایی بودم و در اتفاق کرونا، چند نفر از دوستان و مادرم را از دست دادم. اینها باعث شد برگردم به همان چیزی که تا حدودی به آن علاقه دارم و آن را بهتر می‌فهمم. دوست دارم جامعه هم مثل خودم حالش خوب شود و بعد از اتفاقاتی که در بیماری وحشتناک کرونا افتاد، فکرم این بود که بتوانیم با کارهای طنز جلو برویم و این کار را ساختم. در این‌گونه کارها تخصصی نداشتم و اولش خیلی اذیت شدم. مخصوصا در بحث دکور‌ خیلی نگران بودیم دکوری که می‌زنیم تک لوکیشن است و اصلا توان این موضوع را دارد یا نه. خیلی رویش فکر کردم و به این نتیجه رسیدم که تنها دکوری که بتوانیم بزنیم یک آرایشگاه مردانه است که این فضا را به ما می‌دهد که هر آدمی اعم از پزشک، کارگر و ...  واردش می‌شود. دلیل انتخاب این لوکیشن، عام بودن فضای آرایشگاه‌هاست که می‌توان قصه‌های زیادی را در بستر آن روایت کرد. در عین حال موضوعات اجتماعی، موضوعاتی هستند که دغدغه همه است. همه ما در آپارتمان مشکلات زیادی داریم و هیچ‌کس نمی‌تواند بگوید که مثلا در یک آپارتمان ۲۰ واحدی که هستیم همه به موقع شارژشان را می‌دهند، آشغال‌شان را مرتب دم در می‌گذارند و رعایت همسایه را می‌کنند؟ همه ما این مشکلات را داریم و در سریال خط رو خط تلاش کردم به محل کار و ازدواج و موانع ازدواج بپردازیم. نمی‌خواستیم نقد کنیم و در واقع بیشتر خودمان را نقد می‌کنیم. 
 
بیان مسائل اجتماعی با زبان طنز 
وی در ادامه به ترکیب طنز با مباحث آموزشی اشاره کرده و تاکید می‌کند: تلاش کردیم موضوعات آموزشی را به صورت طنز بیان کنیم. مثلا یک‌فرد دروغگو و کثیف را به چالش می‌کشیم. هر موضوعی که به ما به‌عنوان یک انسان ربط دارد، مثل پوشش، لباس، تمیزی، آداب معاشرت و...که موضوعات زیادی است و جذابیت هم دارد در این سریال بیان کردیم اما باید به این نکته توجه کرد که در تولید چنین محتوایی برای رسانه تلویزیون، باید صبر داشته باشد تا این برنامه‌ها جای خود را باز کرده و مخاطب جذب کنند.  کمانی در اشاره به موضوعات مطرح شده در این برنامه اشاره کرده ومی‌گوید:مسائلی همچون حمل و نقل، خانواده، ازدواج، فرزندآوری، موانع ازدواج و...در برنامه مطرح شده است. در واقع نزدیک به صد موضوع داریم. فصل اول ۲۰ قسمت بود. در فصل دوم آقای محمدرضا خسروی، کارگردانی را دست گرفته‌اند که تجربه کار کارگردانی دارند و کار کوتاه ساختند. تلاش کردیم بستری ایجاد کنیم تا کارگردانان کار اولی بیایند و در آینده در سازمان کارگردان شوند.  وی در پاسخ به این‌که چنین فرصتی به کارگردان‌های جدید با ریسک همراه است، بیان می‌کند: به‌نظرم در صورتی این کار با ریسک همراه است که هر دو گزینه تهیه‌کننده و کارگردان ضعیف باشند اما در این کار، کارگردان ما در موضوع طنز باسواد است و نزدیک به ۳۵ سال سابقه کار طنز و این‌گونه کارها را دارد. به‌نظرم کارگردانی که طنز را می‌فهمد و از این دست کارها ساخته، می‌تواند کمک‌کننده باشد. اگر تهیه‌کننده و کارگردان شناخت و تجربه‌ای نداشته باشند قطعا کار درنمی‌آید. به‌طور کلی معتقدم که بهتر است تلویزیون به جای استفاده از سلبریتی، بازیگر پرورش دهد و باید به سمت آنهایی برویم که توانمندی این کار را دارند. 

تلاش ۴ گروه نویسنده 
کمانی درباره تفاوت کارگردانی فصل اول و دوم و حضور کارگردانی مثل خسروی که تجربه بازیگری و کارگردانی را دارد، این‌طور توضیح می‌دهد: به‌نظرم دو تجربه متفاوت بود. کارگردانی یک خانم، به یک شکل دیگر است چون به ظرافت‌ها دقت دارند. در فصل دوم هم آقای خسروی با توجه به این که بازیگر توانایی بودند و سالیان دراز کار کردند و در کارهای خیلی بزرگ حضور داشتند، یک‌فرد پرورش‌یافته هستند که در عین حال ارتباط‌شان با بازیگران خوب بود و کار شکل گرفت.  کمانی با اشاره به چهار گروه نویسنده‌ای که در این سریال حضور دارند، در خصوص بازخورد مخاطبان به این مجموعه هم تصریح می‌کند: ابتدا زمانی که خودم این کار را روی آنتن دیدم این ترس را داشتم که با توجه به تک‌لوکیشن بودن، مخاطب چه ارتباطی با آن برقرار می‌کند. در واقع ۴۰دقیقه نمایش در تک‌لوکیشن سخت است. وقتی به‌عنوان یک منتقد به آن نگاه کردم حس خوبی به من دست داد و خوشحال شدم که شاید نمره‌ام زیر ۵۰ نشده باشد. در حال حاضر فصل اول روی آنتن رفته و ما در حال تولید فصل دوم هستیم. فصل اول در ۲۰ قسمت ۴۰ تا ۴۵ دقیقه‌ای روی آنتن می‌رود.